IPCC

Ocena ryzyka klimatycznego ma kluczowe znaczenie dla ilościowego określania ryzyka i komunikowania go w jasny i zwięzły sposób. W związku z szybko zachodzącymi zmianami klimatycznymi rośnie potrzeba bardziej złożonej integracji i skuteczniejszego przeglądu dostępnych i istotnych danych wchodzących w skład tych ocen, zwłaszcza dotyczących czasowej i przestrzennej dynamiki ryzyka. W niniejszym artykule opisujemy korzyści, wyzwania i możliwości zwiększenia dostępności danych czasowych i przestrzennych potrzebnych do wsparcia oceny ryzyka klimatycznego poprzez opracowanie atlasu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC), zintegrowanego w ramach grup roboczych IPCC. Sugerujemy, że wykorzystanie ram ryzyka klimatycznego do zorganizowania tego atlasu zapewni bardziej praktyczne źródło zrozumienia ocen ryzyka przeprowadzonych przez IPCC i czerpania z nich informacji, a także sprawi, że metodologie i wyniki będą bardziej dostępne szerszemu gronu odbiorców. (Andrés Alegría, Elvira Połoczańska, Hans Poertne, więcej na natura.com)

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) wykorzystuje scenariusze emisji do badania szeregu przyszłych skutków klimatycznych, ale nie przypisuje prawdopodobieństw poszczególnym scenariuszom. Autorzy IPCC mają jednak własne poglądy na temat prawdopodobieństwa różnych skutków klimatycznych, które należy zrozumieć, ponieważ autorzy posiadają wiedzę specjalistyczną i znaczny wpływ. Poniżej przedstawiamy wyniki ankiety przeprowadzonej wśród 211 autorów IPCC na temat prawdopodobieństwa wystąpienia czterech kluczowych skutków klimatycznych. Ustaliliśmy, że większość autorów jest sceptyczna co do tego, czy ocieplenie ograniczy się do celów paryskich znacznie poniżej 2°C, ale jest bardziej optymistyczna, jeśli chodzi o zerową emisję CO netto ₂ nastąpi w drugiej połowie tego stulecia. Odpowiedzi autorów zapytanych o przekonania rówieśników wykazały silne korelacje między przekonaniami osobistymi i rówieśniczymi, co sugeruje, że uczestnicy o skrajnych przekonaniach postrzegają swoje własne szacunki jako bliższe średniej społeczności niż w rzeczywistości. (Seth Wynes, Steven J. Davis, H. Damon Matthews, więcej na: natura.com)

Jak gorąco będzie? To jedno z najważniejszych i najtrudniejszych pytań dotyczących naszego zmieniającego się klimatu. Odpowiedź zależy nie tylko od wrażliwości naszego klimatu na gazy cieplarniane, ale także od tego, ile dwutlenku węgla (CO2) i innych gazów cieplarnianych wyemitujemy jako cywilizacja w nadchodzących dziesięcioleciach.

Aby jaśniej zastanowić się nad tym pytaniem, poprosiliśmy autorów, którzy współtworzyli raporty Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC), o podzielenie się swoimi najlepszymi przypuszczeniami na temat kierunku, w jakim zmierza świat. ( Seth Wynes, Uniwersytet Waterloo, H. Damon Matthews, Uniwersytet Concordia, więcej na: theconversation.com)

Delegaci na 61. posiedzeniu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) w Sofii w Bułgarii nie osiągnęli porozumienia w sprawie harmonogramu nadchodzącego siódmego sprawozdania oceniającego. Na tygodniowym spotkaniu ponad 230 delegatów ze 195 rządów członkowskich powróciło do nierozstrzygniętego tematu z poprzedniego spotkania w styczniu – sfinalizowania harmonogramu siódmego raportu oceniającego IPCC (AR7).

AR7 będzie ostatnią rundą raportów IPCC podsumowujących najnowsze opublikowane badania naukowe dotyczące klimatu. (Więcej na carbonbrief.com)

Siódmy raport oceniający Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) może i musi być gotowy na czas przed drugim globalnym wykazem (GST). Raport IPCC odgrywa kluczową rolę w ocenie nauki o zmianach klimatycznych i informowaniu o decyzjach rządów, szczególnie w kontekście negocjacji wielostronnych.

GST jest kluczowym elementem Porozumienia paryskiego, pozwalającym ocenić postęp świata w realizacji długoterminowych celów klimatycznych. Należy je przeprowadzić „w świetle uczciwości i najlepszej dostępnej nauki”, podkreślając znaczenie ocen IPCC jako głównego źródła podatku GST. (Youba Sokona, więcej na Climatechangenews.com)

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) z sukcesem stworzył bazę dowodów naukowych dla globalnych debat na temat działań klimatycznych. W widocznej próbie naśladowania tego modelu rządy Wielkiej Brytanii i Korei Południowej opublikowały wstępny 130-stronicowy raport niezależnego eksperta na szczycie AI Security Summit w Seulu w maju 2024 r. Sprawozdanie okresowe jest reklamowane jako skupiające „po raz pierwszy w historii… ekspertów nominowanych przez 30 krajów, Unię Europejską (UE) i Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) oraz innych wiodących światowych ekspertów w celu zapewnienia wspólnego, opartego na dowodach naukowych podstawę do dyskusji i decyzji w sprawie ogólnego bezpieczeństwa sztucznej inteligencji”. (Caryn Sandler, Peter Waters, więcej na: lexology.com)

Zespół badawczy wypełnia lukę informacyjną w Międzyrządowym Zespole ds. Zmian Klimatu (IPCC) i prezentuje zaskakujące dane. Jest to prawdopodobnie jedno z najważniejszych pytań związanych z ochroną klimatu: ile CO₂ jest w stanie wyprodukować człowiek, aby zapobiec wzrostowi globalnej temperatury o więcej niż 1,5 stopnia w porównaniu z czasami przedindustrialnymi? Porozumienie klimatyczne z Paryża stanowi, że należy dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć ten cel.

Teraz zaktualizowane dane z Globalna Inicjatywa na rzecz Zmian Klimatu pokazuje: Budżet CO₂ spada szybciej niż oczekiwano. Ludzie nadal mogą wyprodukować około 200 miliardów ton CO₂, w przeciwnym razie istnieje 50-procentowe ryzyko, że cel paryski nie zostanie osiągnięty.

Konkretnie oznacza to: przy obecnych globalnych emisjach na poziomie około 40 miliardów ton budżet CO₂ wyczerpie się w 2029 r. Jeśli chcesz pozostać „znacznie poniżej 2 stopni ocieplenia”, zgodnie z wymogami Porozumienia paryskiego, masz więcej czas: budżet CO₂ będzie wówczas obowiązywał do 2051 r. (Martin Läubli, więcej na bazonline.ch)

Według najnowszego raportu IPCC na temat adaptacji do klimatu katastrofy spowodowane kryzysem klimatycznym są już poważniejsze, niż pierwotnie przewidywali naukowcy. A teraz naukowcy przedstawili dowody na to, że dalsze ocieplenie jest zablokowane. Oznacza to, że ryzyko katastrof wzrośnie, nawet jeśli światu uda się ograniczyć emisję gazów cieplarnianych powodujących zmianę klimatu.

Rzecz w tym, że zagrożenie naturalne, takie jak powódź czy pożar, nie musi oznaczać katastrofy. Proaktywne podejmowanie działań mających na celu zmniejszenie ryzyka stwarzanego przez zagrożenia umożliwia zarządzanie ich skutkami przy jednoczesnym wzmocnieniu odporności. WWF pracuje nad włączeniem praktyk odpowiedzialnych za środowisko do programów i polityk reagowania na katastrofy, odzyskiwania, rekonstrukcji i ograniczania ryzyka. (Daniel Vernick, więcej na: worldwillife.org)

Ograniczanie zmian klimatycznych wymaga podejmowania świadomych decyzji politycznych. Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) został utworzony przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1988 r. w celu dostarczania informacji naukowych na temat zmian klimatycznych decydentom na całym świecie. Dodatkową publicznością IPCC są eksperci z organizacji naukowych, edukacyjnych, biznesowych i pozarządowych, a także przedstawiciele mediów i ogółu społeczeństwa na całym świecie (Lynn 2018). (Wändi Bruine de Bruin, Lila Rabinovich, więcej na: link.springer.com)

Jaka jest podstawa środków łagodzących w sprawozdaniach oceniających Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu ONZ? Czym są zintegrowane modele oceniania? Czy modele te rządzą się zasadą sprawiedliwości? Dotychczasowa historia: W badaniu opublikowanym 4 marca naukowcy przeanalizowali ponad 500 scenariuszy przyszłych emisji Międzyrządowy Zespół ONZ ds. Zmian Klimatu (IPCC) oceniane w jego najnowszych raportach. Scenariusze te odnoszą się do środków łagodzących, takich jak redukcja emisji dwutlenku węgla ze spalania paliw kopalnych i zwiększenie sekwestracji dwutlenku węgla przez leśnictwo. Ustalono, że we wszystkich 556 scenariuszach przewiduje się, że dysproporcje w dochodach, zużyciu energii i emisjach między krajami rozwiniętymi i rozwijającymi się utrzymają się do 2050 r. (Więcej na www.thehindu.com)

Według szóstego raportu oceniającego (AR6) Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) działalność człowieka wywarła znaczący wpływ na planetę. Wraz ze wzrostem globalnej emisji gazów cieplarnianych (głównie dwutlenku węgla) rosną globalne temperatury, co pociąga za sobą poważne konsekwencje ekologiczne. W latach 2011–2020 globalna temperatura powierzchni wzrosła o około 1,07 ° C (2,01 ° F) powyżej średniej z lat 1850–1900. W tym tempie temperatura może wzrosnąć dalej o 1,5 ° C do 2 ° C (2,7 ° F do 3,6 ° F). ), w zależności od tego, czy uda nam się osiągnąć zero netto do 2050 r. (Matt Williams, Wszechświat dzisiaj, Więcej na fiz.org)

Jim Skea, nowy prezes wpływowych panelu ONZ ds. nauk o klimacie , ma wątpliwości co do zdolności świata do osiągnięcia najambitniejszego celu dotyczącego temperatury określonego w porozumieniu paryskim, chce jednak ułatwić rządom działanie.

Ogólny obraz: W wywiadzie dla Axios Skea powiedział, że decydenci sygnalizują potrzebę uzyskania większej ilości informacji, które mogłyby ułatwić podjęcie działań i szybciej niż te, które w przeszłości dostarczał Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC).

• „To pewna ewolucja dla IPCC, aby to zrobić, zwłaszcza gdy prosi się nas, abyśmy nie prowadzili polityki nakazowej, ale działali” – stwierdził Skea. „To także świetna lina, po której można chodzić”.
• Na przykład ukończenie i pełna publikacja kolejnego ważnego sprawozdania oceniającego nie jest planowana do 2030 r., ale kraje mają czas do 2028 r. na przedstawienie społeczności globalnej sprawozdania na temat dotychczasowych redukcji emisji i wyznaczenie nowych celów w zakresie redukcji.
• Organizację nagrodzoną Nagrodą Nobla tworzą naukowcy-wolontariusze z całego świata. Głównym pytaniem stojącym przed IPCC jest to, jaka część następnego raportu (lub innego produktu naukowego) może zostać opracowana i dostarczona decydentom w terminie.

(Andrzej Freedman)

Przewodniczący Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) Jim Skea zapewnił, że naukowcy od dawna ostrzegają przed szkodliwymi skutkami zmian klimatycznych. Skea, wybrany 26 lipca na przewodniczącego IPCC, przemawiał w Anadolu (AA) na temat rosnących skutków globalnego ocieplenia i środków, które należy podjąć do roku 2030, określanego jako „okres działań związanych ze zmianą klimatu”. „Jesteśmy w okresie działań trwającym do 2030 r. Jeśli plany dotyczące dodatkowych rezerw ropy i gazu zostaną zatwierdzone, przyszłe rządy staną przed trudnym wyborem między utrzymywaniem paliw kopalnych pod ziemią a decyzją o osiągnięciu celów klimatycznych” – powiedział. (AA / Londyn / Nuran Erkul Kaya)

  Interaktywny atlas IPCC WGI

Nowe narzędzie do elastycznych analiz przestrzennych i czasowych większości zaobserwowanych i prognozowanych informacji o zmianie klimatu, wsparte wkładem Grupy Roboczej I do szóstego raportu oceniającego, obejmujące regionalną syntezę czynników wpływu na klimat (CID).

"klikając w tytuł artykułu zostaniesz przekierowany do całego artykułu"

Szkocki naukowiec został wybrany na kierownictwo jednego z najbardziej wpływowych organów na świecie zajmujących się zmianami klimatycznymi. Profesor Jim Skea z Dundee został wybrany na przewodniczącego Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC). W zeszłym roku szefowa ONZ nazwała jej pracę „czerwonym kodem ludzkości”. Profesor Skea powiedział, że poczuł się „upokorzony i głęboko zaszczycony” wyborem na przewodniczącego IPCC. Naukowiec, były student fizyki na Uniwersytecie w Edynburgu, jest profesorem zrównoważonej energii w Imperial College w Londynie i współzałożycielem brytyjskiego Komitetu ds. Zmian Klimatu. Został wybrany w drugiej turze większością głosów 90 do 69 i poprowadzi IPCC przez siódmy cykl oceny.

    Utworzona w 1988 r. przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) i Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP), IPCC ma na celu dostarczanie rządom na wszystkich poziomach informacji naukowych, które mogą wykorzystać w kształtowaniu polityki klimatycznej. Raporty IPCC stanowią również kluczowy wkład w międzynarodowe negocjacje w sprawie zmian klimatycznych. IPCC to organizacja rządów będących członkami ONZ lub WMO. IPCC liczy obecnie 195 członków. W pracach IPCC uczestniczą tysiące ludzi z całego świata. Na potrzeby raportów oceniających eksperci poświęcają swój czas jako autorzy IPCC, aby przejrzeć tysiące artykułów naukowych publikowanych każdego roku w celu przedstawienia kompleksowego podsumowania wiedzy na temat czynników wpływających na zmianę klimatu, jej skutków i przyszłych zagrożeń oraz sposobów ograniczenia tych zagrożeń poprzez adaptację i łagodzenie. Otwarta i przejrzysta ocena wzajemna przeprowadzana przez ekspertów i rządy na całym świecie jest istotną częścią procesu IPCC, zapewniającą obiektywną i kompletną ocenę oraz uwzględnienie różnorodności opinii i wiedzy specjalistycznej. Poprzez swoje oceny IPCC określa siłę konsensusu naukowego w różnych obszarach i wskazuje, gdzie potrzebne są dalsze badania. IPCC nie prowadzi własnych badań.

"klikając w tytuł artykułu zostaniesz przekierowany do całego artykułu"

Najnowsza ocena systemu klimatycznego ukazuje jasny obraz tego, jak działalność człowieka doprowadziła do bezprecedensowych zmian w systemie klimatycznym.   Raport międzyrządowy na temat nauki o zmianach klimatycznych panelu ds. zmian klimatycznych (IPCC) w 2021 r szczegółowo opisała „jednoznaczną” rolę człowieka i doszedł do wniosku, że powstrzymanie dalszego ocieplenia wymagałoby „znacznej i trwałej” redukcji emisji gazów cieplarnianych. Chociaż raporty IPCC dostarczają politykom i rządom istotnych i wiarygodnych dowodów na temat zmian klimatycznych, ogromny czas i wysiłek włożony w ich przygotowanie oznacza, że są one aktualizowane tylko co 5–10 lat. (Doktor Debbie Rosen, profesor Piers Forster)

Nadmierne poleganie na technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla może doprowadzić świat do punktów krytycznych dla klimatu, ostrzegł szef światowego biura ds. nauk o klimacie. Hoesung Lee, przewodniczący Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, powiedział, że stosowanie technologii wychwytujących lub usuwających dwutlenek węgla z atmosfery „nie oznacza darmowego lunchu” i że kraje powinny zachować ostrożność. Lee zauważył, że IPCC uznał za prawdopodobne, że globalna temperatura może wzrosnąć o ponad 1,5°C w porównaniu z poziomem przedindustrialnym, ale następnie do końca stulecia powrócić poniżej 1,5°C. „Żargon określający to określenie jest przesadny” – stwierdził. „Metody usuwania dwutlenku węgla będą bardzo poszukiwane, jeśli faktycznie nastąpi takie przekroczenie.” (Fiony Harvey)

"klikając w tytuł artykułu zostaniesz przekierowany do całego artykułu"

IPCC stwierdził, że świat musi usunąć z atmosfery 10 miliardów ton dwutlenku węgla do 2050 roku, aby uniknąć kataklizmu klimatycznego. I tak, obecnie istnieje wiele metod usuwania dwutlenku węgla, takich jak sadzenie większej liczby drzew (zalesianie), sekwestracja CO ₂ z nieba (bezpośrednie wychwytywanie powietrza) i ekspansja skał pochłaniających CO ₂ na grunty rolne („zwiększone wietrzenie”). . Jednakże ogólnie przyjmuje się, że żadna z tych metod sama nie rozwiąże problemu emisji dwutlenku węgla oraz że branża usuwania dwutlenku węgla jest branżą dopiero rodzącą się i często pełną oszustw i nieuporządkowanych sprawozdawczości, delikatnie mówiąc. (Mike Butcher)