IPCC

Delegaci na 61. posiedzeniu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) w Sofii w Bułgarii nie osiągnęli porozumienia w sprawie harmonogramu nadchodzącego siódmego sprawozdania oceniającego. Na tygodniowym spotkaniu ponad 230 delegatów ze 195 rządów członkowskich powróciło do nierozstrzygniętego tematu z poprzedniego spotkania w styczniu – sfinalizowania harmonogramu siódmego raportu oceniającego IPCC (AR7).

AR7 będzie ostatnią rundą raportów IPCC podsumowujących najnowsze opublikowane badania naukowe dotyczące klimatu. (Więcej na carbonbrief.com)

Siódmy raport oceniający Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) może i musi być gotowy na czas przed drugim globalnym wykazem (GST). Raport IPCC odgrywa kluczową rolę w ocenie nauki o zmianach klimatycznych i informowaniu o decyzjach rządów, szczególnie w kontekście negocjacji wielostronnych.

GST jest kluczowym elementem Porozumienia paryskiego, pozwalającym ocenić postęp świata w realizacji długoterminowych celów klimatycznych. Należy je przeprowadzić „w świetle uczciwości i najlepszej dostępnej nauki”, podkreślając znaczenie ocen IPCC jako głównego źródła podatku GST. (Youba Sokona, więcej na Climatechangenews.com)

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) z sukcesem stworzył bazę dowodów naukowych dla globalnych debat na temat działań klimatycznych. W widocznej próbie naśladowania tego modelu rządy Wielkiej Brytanii i Korei Południowej opublikowały wstępny 130-stronicowy raport niezależnego eksperta na szczycie AI Security Summit w Seulu w maju 2024 r. Sprawozdanie okresowe jest reklamowane jako skupiające „po raz pierwszy w historii… ekspertów nominowanych przez 30 krajów, Unię Europejską (UE) i Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) oraz innych wiodących światowych ekspertów w celu zapewnienia wspólnego, opartego na dowodach naukowych podstawę do dyskusji i decyzji w sprawie ogólnego bezpieczeństwa sztucznej inteligencji”. (Caryn Sandler, Peter Waters, więcej na: lexology.com)

Zespół badawczy wypełnia lukę informacyjną w Międzyrządowym Zespole ds. Zmian Klimatu (IPCC) i prezentuje zaskakujące dane. Jest to prawdopodobnie jedno z najważniejszych pytań związanych z ochroną klimatu: ile CO₂ jest w stanie wyprodukować człowiek, aby zapobiec wzrostowi globalnej temperatury o więcej niż 1,5 stopnia w porównaniu z czasami przedindustrialnymi? Porozumienie klimatyczne z Paryża stanowi, że należy dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć ten cel.

Teraz zaktualizowane dane z Globalna Inicjatywa na rzecz Zmian Klimatu pokazuje: Budżet CO₂ spada szybciej niż oczekiwano. Ludzie nadal mogą wyprodukować około 200 miliardów ton CO₂, w przeciwnym razie istnieje 50-procentowe ryzyko, że cel paryski nie zostanie osiągnięty.

Konkretnie oznacza to: przy obecnych globalnych emisjach na poziomie około 40 miliardów ton budżet CO₂ wyczerpie się w 2029 r. Jeśli chcesz pozostać „znacznie poniżej 2 stopni ocieplenia”, zgodnie z wymogami Porozumienia paryskiego, masz więcej czas: budżet CO₂ będzie wówczas obowiązywał do 2051 r. (Martin Läubli, więcej na bazonline.ch)

Według najnowszego raportu IPCC na temat adaptacji do klimatu katastrofy spowodowane kryzysem klimatycznym są już poważniejsze, niż pierwotnie przewidywali naukowcy. A teraz naukowcy przedstawili dowody na to, że dalsze ocieplenie jest zablokowane. Oznacza to, że ryzyko katastrof wzrośnie, nawet jeśli światu uda się ograniczyć emisję gazów cieplarnianych powodujących zmianę klimatu.

Rzecz w tym, że zagrożenie naturalne, takie jak powódź czy pożar, nie musi oznaczać katastrofy. Proaktywne podejmowanie działań mających na celu zmniejszenie ryzyka stwarzanego przez zagrożenia umożliwia zarządzanie ich skutkami przy jednoczesnym wzmocnieniu odporności. WWF pracuje nad włączeniem praktyk odpowiedzialnych za środowisko do programów i polityk reagowania na katastrofy, odzyskiwania, rekonstrukcji i ograniczania ryzyka. (Daniel Vernick, więcej na: worldwillife.org)

Ograniczanie zmian klimatycznych wymaga podejmowania świadomych decyzji politycznych. Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) został utworzony przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1988 r. w celu dostarczania informacji naukowych na temat zmian klimatycznych decydentom na całym świecie. Dodatkową publicznością IPCC są eksperci z organizacji naukowych, edukacyjnych, biznesowych i pozarządowych, a także przedstawiciele mediów i ogółu społeczeństwa na całym świecie (Lynn 2018). (Wändi Bruine de Bruin, Lila Rabinovich, więcej na: link.springer.com)

Jaka jest podstawa środków łagodzących w sprawozdaniach oceniających Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu ONZ? Czym są zintegrowane modele oceniania? Czy modele te rządzą się zasadą sprawiedliwości? Dotychczasowa historia: W badaniu opublikowanym 4 marca naukowcy przeanalizowali ponad 500 scenariuszy przyszłych emisji Międzyrządowy Zespół ONZ ds. Zmian Klimatu (IPCC) oceniane w jego najnowszych raportach. Scenariusze te odnoszą się do środków łagodzących, takich jak redukcja emisji dwutlenku węgla ze spalania paliw kopalnych i zwiększenie sekwestracji dwutlenku węgla przez leśnictwo. Ustalono, że we wszystkich 556 scenariuszach przewiduje się, że dysproporcje w dochodach, zużyciu energii i emisjach między krajami rozwiniętymi i rozwijającymi się utrzymają się do 2050 r. (Więcej na www.thehindu.com)

Według szóstego raportu oceniającego (AR6) Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) działalność człowieka wywarła znaczący wpływ na planetę. Wraz ze wzrostem globalnej emisji gazów cieplarnianych (głównie dwutlenku węgla) rosną globalne temperatury, co pociąga za sobą poważne konsekwencje ekologiczne. W latach 2011–2020 globalna temperatura powierzchni wzrosła o około 1,07 ° C (2,01 ° F) powyżej średniej z lat 1850–1900. W tym tempie temperatura może wzrosnąć dalej o 1,5 ° C do 2 ° C (2,7 ° F do 3,6 ° F). ), w zależności od tego, czy uda nam się osiągnąć zero netto do 2050 r. (Matt Williams, Wszechświat dzisiaj, Więcej na fiz.org)

Jim Skea, nowy prezes wpływowych panelu ONZ ds. nauk o klimacie , ma wątpliwości co do zdolności świata do osiągnięcia najambitniejszego celu dotyczącego temperatury określonego w porozumieniu paryskim, chce jednak ułatwić rządom działanie.

Ogólny obraz: W wywiadzie dla Axios Skea powiedział, że decydenci sygnalizują potrzebę uzyskania większej ilości informacji, które mogłyby ułatwić podjęcie działań i szybciej niż te, które w przeszłości dostarczał Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC).

• „To pewna ewolucja dla IPCC, aby to zrobić, zwłaszcza gdy prosi się nas, abyśmy nie prowadzili polityki nakazowej, ale działali” – stwierdził Skea. „To także świetna lina, po której można chodzić”.
• Na przykład ukończenie i pełna publikacja kolejnego ważnego sprawozdania oceniającego nie jest planowana do 2030 r., ale kraje mają czas do 2028 r. na przedstawienie społeczności globalnej sprawozdania na temat dotychczasowych redukcji emisji i wyznaczenie nowych celów w zakresie redukcji.
• Organizację nagrodzoną Nagrodą Nobla tworzą naukowcy-wolontariusze z całego świata. Głównym pytaniem stojącym przed IPCC jest to, jaka część następnego raportu (lub innego produktu naukowego) może zostać opracowana i dostarczona decydentom w terminie.

(Andrzej Freedman)

Przewodniczący Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) Jim Skea zapewnił, że naukowcy od dawna ostrzegają przed szkodliwymi skutkami zmian klimatycznych. Skea, wybrany 26 lipca na przewodniczącego IPCC, przemawiał w Anadolu (AA) na temat rosnących skutków globalnego ocieplenia i środków, które należy podjąć do roku 2030, określanego jako „okres działań związanych ze zmianą klimatu”. „Jesteśmy w okresie działań trwającym do 2030 r. Jeśli plany dotyczące dodatkowych rezerw ropy i gazu zostaną zatwierdzone, przyszłe rządy staną przed trudnym wyborem między utrzymywaniem paliw kopalnych pod ziemią a decyzją o osiągnięciu celów klimatycznych” – powiedział. (AA / Londyn / Nuran Erkul Kaya)

  Interaktywny atlas IPCC WGI

Nowe narzędzie do elastycznych analiz przestrzennych i czasowych większości zaobserwowanych i prognozowanych informacji o zmianie klimatu, wsparte wkładem Grupy Roboczej I do szóstego raportu oceniającego, obejmujące regionalną syntezę czynników wpływu na klimat (CID).

"klikając w tytuł artykułu zostaniesz przekierowany do całego artykułu"

Szkocki naukowiec został wybrany na kierownictwo jednego z najbardziej wpływowych organów na świecie zajmujących się zmianami klimatycznymi. Profesor Jim Skea z Dundee został wybrany na przewodniczącego Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC). W zeszłym roku szefowa ONZ nazwała jej pracę „czerwonym kodem ludzkości”. Profesor Skea powiedział, że poczuł się „upokorzony i głęboko zaszczycony” wyborem na przewodniczącego IPCC. Naukowiec, były student fizyki na Uniwersytecie w Edynburgu, jest profesorem zrównoważonej energii w Imperial College w Londynie i współzałożycielem brytyjskiego Komitetu ds. Zmian Klimatu. Został wybrany w drugiej turze większością głosów 90 do 69 i poprowadzi IPCC przez siódmy cykl oceny.

    Utworzona w 1988 r. przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) i Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP), IPCC ma na celu dostarczanie rządom na wszystkich poziomach informacji naukowych, które mogą wykorzystać w kształtowaniu polityki klimatycznej. Raporty IPCC stanowią również kluczowy wkład w międzynarodowe negocjacje w sprawie zmian klimatycznych. IPCC to organizacja rządów będących członkami ONZ lub WMO. IPCC liczy obecnie 195 członków. W pracach IPCC uczestniczą tysiące ludzi z całego świata. Na potrzeby raportów oceniających eksperci poświęcają swój czas jako autorzy IPCC, aby przejrzeć tysiące artykułów naukowych publikowanych każdego roku w celu przedstawienia kompleksowego podsumowania wiedzy na temat czynników wpływających na zmianę klimatu, jej skutków i przyszłych zagrożeń oraz sposobów ograniczenia tych zagrożeń poprzez adaptację i łagodzenie. Otwarta i przejrzysta ocena wzajemna przeprowadzana przez ekspertów i rządy na całym świecie jest istotną częścią procesu IPCC, zapewniającą obiektywną i kompletną ocenę oraz uwzględnienie różnorodności opinii i wiedzy specjalistycznej. Poprzez swoje oceny IPCC określa siłę konsensusu naukowego w różnych obszarach i wskazuje, gdzie potrzebne są dalsze badania. IPCC nie prowadzi własnych badań.

"klikając w tytuł artykułu zostaniesz przekierowany do całego artykułu"

Najnowsza ocena systemu klimatycznego ukazuje jasny obraz tego, jak działalność człowieka doprowadziła do bezprecedensowych zmian w systemie klimatycznym.   Raport międzyrządowy na temat nauki o zmianach klimatycznych panelu ds. zmian klimatycznych (IPCC) w 2021 r szczegółowo opisała „jednoznaczną” rolę człowieka i doszedł do wniosku, że powstrzymanie dalszego ocieplenia wymagałoby „znacznej i trwałej” redukcji emisji gazów cieplarnianych. Chociaż raporty IPCC dostarczają politykom i rządom istotnych i wiarygodnych dowodów na temat zmian klimatycznych, ogromny czas i wysiłek włożony w ich przygotowanie oznacza, że są one aktualizowane tylko co 5–10 lat. (Doktor Debbie Rosen, profesor Piers Forster)

Nadmierne poleganie na technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla może doprowadzić świat do punktów krytycznych dla klimatu, ostrzegł szef światowego biura ds. nauk o klimacie. Hoesung Lee, przewodniczący Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, powiedział, że stosowanie technologii wychwytujących lub usuwających dwutlenek węgla z atmosfery „nie oznacza darmowego lunchu” i że kraje powinny zachować ostrożność. Lee zauważył, że IPCC uznał za prawdopodobne, że globalna temperatura może wzrosnąć o ponad 1,5°C w porównaniu z poziomem przedindustrialnym, ale następnie do końca stulecia powrócić poniżej 1,5°C. „Żargon określający to określenie jest przesadny” – stwierdził. „Metody usuwania dwutlenku węgla będą bardzo poszukiwane, jeśli faktycznie nastąpi takie przekroczenie.” (Fiony Harvey)

"klikając w tytuł artykułu zostaniesz przekierowany do całego artykułu"

IPCC stwierdził, że świat musi usunąć z atmosfery 10 miliardów ton dwutlenku węgla do 2050 roku, aby uniknąć kataklizmu klimatycznego. I tak, obecnie istnieje wiele metod usuwania dwutlenku węgla, takich jak sadzenie większej liczby drzew (zalesianie), sekwestracja CO ₂ z nieba (bezpośrednie wychwytywanie powietrza) i ekspansja skał pochłaniających CO ₂ na grunty rolne („zwiększone wietrzenie”). . Jednakże ogólnie przyjmuje się, że żadna z tych metod sama nie rozwiąże problemu emisji dwutlenku węgla oraz że branża usuwania dwutlenku węgla jest branżą dopiero rodzącą się i często pełną oszustw i nieuporządkowanych sprawozdawczości, delikatnie mówiąc. (Mike Butcher)

„Nadchodzi zima!” – ostrzegała rodzina Starków w „Grze o tron”, a wraz z nią nastał czas głodu i rozpaczy. Chociaż kraina Westeros może być fikcją, zagrożenie suszą i jej niszczycielskimi skutkami jest w wielu częściach świata aż nazbyt realne. Zmieniające się wzorce klimatyczne na całym świecie powodują wysuszenie wielu społeczności, które walczą o przetrwanie. Ale nie tylko suszą musimy się martwić, ponieważ na niektórych obszarach występują intensywniejsze opady deszczu i częstsze powodzie, a zmiany klimatyczne zagrażają naszemu rozumieniu wody i bezpieczeństwa. Klęski żywiołowe następują po sobie. Wraz ze wzrostem temperatury planety więcej wody z oceanów odparowuje do atmosfery, co prowadzi do większej liczby opadów na większości świata. Jednak w miarę ocieplania się atmosfery zwiększa się także jej zdolność do dłuższego zatrzymywania wilgoci, co prowadzi do dłuższych okresów suszy i intensywniejszych opadów. Tak intensywne opady deszczu stanowią poważne ryzyko dla naszej obecnej infrastruktury, która została zaprojektowana tak, aby wytrzymać określone ilości opadów bez powodowania poważnych powodzi lub osunięć ziemi. Jednakże przedłużająca się susza spowodowana przedłużającym się okresem niskich opadów stanowi zagrożenie dla samego życia. Międzyrządowy Zespół ONZ ds. Zmian Klimatu (IPCC) przewiduje, że w nadchodzących dziesięcioleciach fale upałów i susze będą częstsze i dotkliwsze w wielu regionach, co będzie miało niszczycielski wpływ na rolnictwo, ekosystemy i populację ludzką. W rzeczywistości zmiany klimatyczne już mają znaczący wpływ na susze na całym świecie. Rosnące temperatury doprowadziły do zwiększonego parowania, co z kolei zmniejszyło poziom wilgoci w glebie, utrudniając uprawę roślin. (YeniSafak)

W kwietniu poleciałem do Bangkoku na ostatnią sesję 6. Cyklu Oceny (AR6) Międzyrządowego Zespołu ONZ ds. Zmian Klimatu (IPCC). Mój lot powrotny do Sztokholmu wyemitował więcej dwutlenku węgla niż jakakolwiek osoba z 50 populacji pojazdów % na świecie, charakteryzująca się najniższą emisją w ciągu całego roku. Niedawny raport na temat syntezy AR6 (ref go.nature.com/4hfkzpc ) stwierdzono, że aby utrzymać świat nadający się do zamieszkania, potrzebne są szybkie, głębokie i natychmiastowe redukcje emisji. Jednak to mocne przesłanie zostaje osłabione przez działania IPCC. IPCC powinna agresywnie ograniczać własne emisje, zamiast wymagać bezpośrednich spotkań i długodystansowych lotów eskortowych. Chociaż spotkania przyczyniają się jedynie do niewielkiego ułamka całkowitych globalnych emisji, większa rozliczalność miałaby ogromny wpływ na skuteczność IPCC i stanowiłaby studium przypadku solidnego, skoordynowanego na szczeblu międzynarodowym łagodzenia skutków. Pandemia COVID-19 pokazała, że wiele spotkań IPCC można przeprowadzić całkowicie zdalnie, a większość badaczy klimatu opowiada się za wirtualnymi elementami konferencji. Jest to zgodne z trendami w szerszej społeczności zajmującej się klimatem: w ramach Światowego Programu Badań Klimatycznych w ramach projektu Coupled Model Intercomparison Project, który pomaga koordynować modele klimatyczne, zasugerowano, że powinna ona dawać przykład i jak najszybciej przejść do zerowej emisji netto. Jednak wyraźnie brakuje podobnych oświadczeń IPCC. (Benjamin M. Sanderson)

W swoim szóstym raporcie oceniającym opublikowanym w 2022 r. (IPCC 2022) Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu po raz pierwszy uznaje wychwytywanie i wykorzystanie dwutlenku węgla (CCU) za jedno z rozwiązań łagodzących zmianę klimatu. Kilka przyszłych scenariuszy dla przemysłu chemicznego o zerowej emisji netto w 2050 r. pokazuje, że od 10 do 30 % zawartego zapotrzebowania na węgiel będzie pochodzić z wykorzystania CO2 (Kähler i in. 2023). Potencjał CCU dostrzegło także kilka światowych marek, które już poszerzają swoje portfolio surowców. Współpraca w całym łańcuchu wartości jest kluczem do zapewnienia właściwej równowagi między kosztami i korzyściami. W Europie inwestycje i perspektywy wykorzystania CO2 są w dużej mierze podważane przez brak wsparcia politycznego. Dla kontrastu widzimy wspierającą politykę w Chinach, a także w USA w ramach ustawy o deinflacji. Stany Zjednoczone promują wykorzystanie CO2 w paliwach i chemikaliach z wychwytywania powietrza, a także ze źródeł punktowych, w tym z zakładów komercyjnych (de la Garza 2022). Takie inteligentne polityki są potrzebne, aby do 2050 r. wypełnić lukę, aby przedsiębiorstwa mogły zachować konkurencyjność w ramach zrównoważonej transformacji. Na szczęście środowisko akademickie i przemysł nie czekały na intensywny rozwój i wdrażanie technologii CCU. Kilka pomyślnie wdrożonych technologii znajduje się obecnie w zastosowaniu komercyjnym, a wiele innych znajduje się w fazie laboratoryjnej i pilotażowej. Obecnie CO2 i inne gazy bogate w C1, takie jak tlenek węgla (CO), są wychwytywane ze źródeł kopalnych i biogennych, ale coraz popularniejsze są także projekty bezpośredniego wychwytywania powietrza (DAC). Stamtąd CO2 można przekształcić szlakami chemicznymi, biotechnologicznymi i elektrochemicznymi w substancje chemiczne, zaawansowane paliwa, polimery, białka lub minerały. (Ahlam Raisa)