Greenwashing . Green Claims

Greenhushing je praktika, pri ktorej spoločnosti alebo organizácie úmyselne znižujú komunikáciu o svojich ekologických iniciatívach alebo udržateľných postupoch. Namiesto toho, aby sa chválili svojimi environmentálnymi úspechmi (ako to robia pri greenwashingu), rozhodnú sa o nich radšej mlčať.

Prečo na tom záleží?

– Menej tlaku na ostatných – Ak firmy nehovoria o svojich ekologických aktivitách, môže sa spomaliť celkový posun k udržateľnosti, pretože chýba pozitívny príklad pre konkurenciu a verejnosť.

– Ťažšia kontrola a transparentnosť – Ak firmy nezverejňujú svoje udržateľné kroky, je náročnejšie hodnotiť ich skutočný dopad na životné prostredie a porovnávať ich s ostatnými.

– Strata dôvery spotrebiteľov – Mnohí zákazníci chcú podporovať udržateľné značky, no ak o ich aktivitách nevedia, môžu sa rozhodnúť pre menej ekologické alternatívy.

– Investori a regulácie – Rastie tlak zo strany investorov a regulátorov na väčšiu transparentnosť v oblasti ESG (environmentálne, sociálne a riadiace faktory). Greenhushing môže pre firmu znamenať reputačné a právne riziká.

Prečo firmy greenhushujú?

– Strach z kritiky alebo obvinenia z greenwashingu.

– Neistota ohľadom presnosti ekologických údajov.

– Obava, že udržateľnosť sa bude vnímať ako marketingový trik.

Hoci greenhushing môže vyzerať ako opatrná stratégia, v konečnom dôsledku spomaľuje potrebnú ekologickú transformáciu. Transparentnosť a otvorená komunikácia sú kľúčom k skutočnému pokroku v oblasti udržateľnosti. Wiosna

ESMA bude sledovať, ako sa implementujú jej usmernenia, vrátane pokynov týkajúcich sa označovania fondov s využitím ESG kritérií, udržateľnostných podmienok alebo presadzovania informácií o udržateľnosti. Organizácia bude viesť diskusie o dohľadoch a poskytovať špecializované školenia prostredníctvom centra pre znalosti o udržateľnom financovaní.

Nedávno ESMA prehodnotila svoje kľúčové ukazovatele výkonnosti a vytvorila nové ukazovatele výsledkov, ktoré merajú, do akej miery sa napĺňajú jej priority. V oblasti rizika greenwashingu v sektore fondov sa nový relevantný ukazovateľ výsledku týka percenta európskych fondov s udržateľnostnými vlastnosťami, kde existuje riziko zavádzania investorov. Toto riziko sa hodnotí na základe konzistencie a jasnosti dokumentácie fondov a jej zhody s údajmi o portfóliových držbách pomocou techník spracovania prirodzeného jazyka.

Čo bude ďalej?

Pre ESMA zostáva riešenie greenwashingu prioritou, čo naznačuje zvyšujúce sa regulačné zameranie na udržateľnosť. ESMA bude pokračovať v podpore prechodu EÚ na udržateľné hospodárstvo tým, že sa bude snažiť predchádzať rizikám spojeným s greenwashingom. Čo sa týka konkrétnych krokov, ESMA oznámila plán vypracovať správu o riešení rizika greenwashingu na trhu udržateľných investičných fondov do druhého štvrťroka 2026. Okrem toho dokončí projekt „Riešenie rizika greenwashingu na trhu udržateľných investičných fondov“ ako súčasť technickej podpory Európskej komisie pre rok 2024 a dokončí ho v roku 2026.

Čo by mali správcovia fondov robiť?

Zameranie na znižovanie rizika greenwashingu a stanovené vyhlásenia nie sú ničím novým, avšak pripomínajú, že ide o kľúčovú prioritu. Správcovia fondov by mali dôkladne preveriť svoje udržateľnostné tvrdenia v materiáloch fondu, aby zabezpečili, že sú jasné, spravodlivé a nezavádzajúce, odrážajú skutočný stav vecí a sú v súlade s akýmikoľvek ESG zverejneniami (napríklad podľa SFDR). S rastúcimi rozdielmi v prístupoch k ESG medzi USA a Európou sú tieto otázky ešte dôležitejšie, a preto je riadenie rozdielnej dynamiky v prezentácii týchto informácií kľúčovou výzvou pre globálnych správcov. Wiosna

Odkaz na programový dokument na roky 2026 – 2028 Tutaj

Dokument porovnáva prístupy Európskej únie (EÚ) a Spojeného kráľovstva (UK) k regulácii greenwashingu vo finančnom sektore. Cieľom je pomôcť bankám orientovať sa v regulačných rámcoch, najmä ak pôsobia v oboch jurisdikciách. (więcej…)

CMA zverejnila ďalšie usmernenie o tom, ako môžu maloobchodníci s módou dodržiavať Green Claims Code; kľúčový súbor pravidiel určujúcich, či tvrdenia o vplyve produktov alebo značiek na životné prostredie (známe ako ekologické tvrdenia) porušujú predpisy na ochranu spotrebiteľa v Spojenom kráľovstve. Veľká časť týchto pokynov vo všeobecnosti opakuje existujúce pokyny (pozrite si napríklad náš predchádzajúci článok Snímky ), ale s niektorými užitočnými funkciami zameranými na módu, ktoré maloobchodníkom pomôžu presne pochopiť, čo v tomto odvetví funguje a čo nie. Obsahuje tiež praktické príklady určitých praktík, ktoré CMA považuje za nevyhovujúce. (Oliver Bray, viac na lexology.com)

Greenwashing, znany również jako „greenwashing”, odnosi się do praktyk firm i organizacji udających, że są ekologiczne lub promują zrównoważony rozwój w celu poprawy swojego wizerunku, ale tak naprawdę bez wprowadzania zasadniczych zmian. Zachowanie może polegać na używaniu sloganów reklamowych, fałszywych twierdzeń o ekologiczności produktów lub wprowadzających w błąd etykietach, które sprawiają wrażenie, że firma działa ekologicznie, mimo że jej główna działalność i podejście nadal są szkodliwe dla środowiska.

Greenwashing stwarza wrażenie, że konsumenci poprzez swoje zakupy przyczyniają się do ochrony środowiska, ale często przyczyniają się jedynie do korzyści środowiskowych dla przełożonych, którzy wyolbrzymiają swoje twierdzenia. Oto 10 przykładów greenwashingu, które pomogą Ci lepiej zrozumieć problem i jak go wykryć.

1. Produkty „bioplastyczne”.

Wiele firm zaczęło używać terminów takich jak „bioplastik” lub „biodegradowalny” do opisu swoich produktów, dając konsumentom wrażenie, że plastik jest bardziej ekologiczny. Prawda jest jednak taka, że wiele biotworzyw faktycznie powstaje z pochodnych ropy naftowej, a niektóre rozkładają się tylko w określonych warunkach, na przykład w przemysłowych kompostowniach, które zwykle nie są dostępne. W praktyce taki plastik może trafić na wysypiska śmieci, gdzie nie ulegnie rozkładowi, zanieczyszczając w dalszym ciągu środowisko.

2. „Ekologiczny” 

Nazwy takie jak „eko-butelka” czy „butelka naturalna” stają się coraz popularniejsze przy sprzedaży wody butelkowanej. Nazwy te mogą wydawać się ekologiczne, jednak często są to butelki plastikowe, które tylko częściowo nadają się do recyklingu. Rzeczywiście, wpływ ekologiczny wody butelkowanej, w tym produkcja i transport butelek, jest bardzo duży w porównaniu ze zużyciem wody pitnej z kranu.

3. Kosmetyki z „naturalnymi składnikami”

Marki kosmetyczne określają swoje produkty jako „naturalne”, „organiczne” lub „wolne od środków chemicznych”. Twierdzenia te podkreślają kilka naturalnych składników. Żaden produkt nie może zawierać szkodliwych substancji chemicznych ani składników, które nie są dobre dla środowiska. Terminy takie jak „naturalny” nie są regulowane przez ustawodawstwo, co oznacza, że marka może posługiwać się tymi określeniami, nawet jeśli produkt nie jest w pełni organiczny.

4. Firmy samochodowe promujące „pojazdy niskoemisyjne”

Wielu producentów samochodów promuje pojazdy „niskoemisyjne” lub „przyjazne dla środowiska”, które charakteryzują się jedynie nieznacznie zmniejszoną emisją w porównaniu z tradycyjnymi modelami. Chociaż pojazdy te wytwarzają mniej emisji, nadal są zasilane paliwami kopalnymi i przyczyniają się do zanieczyszczenia.

5. Marki modowe posiadające „kolekcje ekologiczne”

Niektóre marki modowe zaczęły oferować kolekcje oznaczone jako „zrównoważone” lub „przyjazne dla środowiska”, które wydają się ekologiczne. Kolekcje te mogą zawierać materiały takie jak bawełna organiczna czy poliester z recyklingu, ale to tylko niewielka część oferty marki. Kontynuacja produkcji to kolejna szybka moda, która pochłania ogromne ilości zasobów i przyczynia się do zniszczenia planety. Marki te mogą w ten sposób zyskać wizerunek osób odpowiedzialnych ekologicznie, nawet jeśli większość ich działań jest nadal niezrównoważona.

6. Przedsiębiorstwo energetyczne posiadające programy energii odnawialnej

Giganci energetyczni często podkreślają swoje inwestycje w źródła odnawialne, takie jak energia wiatrowa i słoneczna. Chociaż inwestycje te rzeczywiście pomagają w rozwoju czystej energii, mogą zapewnić jedynie niewielką część ich działalności, podczas gdy większość przychodów nadal pochodzi z paliw kopalnych. Firmy te mogą zatem prezentować ekologiczny wizerunek, ale ich ślad węglowy pozostaje wysoki.

7. Żywność w opakowaniach „eko” lub „bio”.

Niektóre firmy spożywcze stosują na opakowaniach swoich produktów etykiety takie jak „eko” czy „bio”, nawet jeśli sam produkt lub proces jego wytwarzania nie jest przyjazny dla środowiska. Przykładem może być zastosowanie opakowań kartonowych zamiast opakowań z tworzyw sztucznych, które jednak zawierają cienką warstwę tworzywa sztucznego, co uniemożliwia ich recykling. Zabieg ten wygląda ekologicznie, ale w rzeczywistości może wywołać efekt podobny do klasycznych opakowań plastikowych.

8. „Zrównoważone” paliwa lotnicze

W ostatnich latach linie lotnicze zaczęły promować stosowanie „zrównoważonych” paliw lotniczych (SAF), które zapewniają niższą emisję gazów cieplarnianych. Jednakże paliwa te często zawierają jedynie niewielką część zrównoważonych składników, podczas gdy większość paliw pochodzi ze źródeł kopalnych. Nie zmniejszy to znacząco ogólnej emisji podczas lotu, ale firma ma wrażenie, że jest to rozwiązanie ekologiczne.

9. Banki promujące „zielone” fundusze inwestycyjne

Niektóre banki oferują klientom „zielone” fundusze inwestycyjne lub „zrównoważone fundusze inwestycyjne”. Fundusze te mogą zawierać udziały w zasobach odnawialnych, ale żaden nie może obejmować również inwestycji w paliwa kopalne lub niezrównoważone gałęzie przemysłu. Banki wykorzystują więc marketing do wspierania ekologicznego wizerunku, nawet jeśli finansują projekty, które nie są zrównoważone.

10. Tworzywa sztuczne pochodzące z recyklingu w przemyśle motoryzacyjnym

Firmy samochodowe zaczęły wykorzystywać we wnętrzach swoich pojazdów tworzywa sztuczne pochodzące z recyklingu i przedstawiają to jako ekologiczną innowację. Chociaż wykorzystanie materiałów pochodzących z recyklingu jest pozytywnym krokiem, stanowi to niewielką zmianę w ogólnym kontekście produkcji samochodów.

Jak rozpoznać greenwashing i dlaczego jest on ważny?

Ekologiczne wdrażanie może być mylące dla konsumentów i odwodzić ich od naprawdę zrównoważonych opcji. Jeśli chcemy minimalizować nasz wpływ na planetę, powinniśmy krytycznie podchodzić do podejmowania decyzji i sprawdzać zapewnienia firm o ich „ekologiczności”.

• Sprawdź certyfikaty : Szukaj certyfikowanych etykiet, takich jak certyfikaty ekologiczne, lub marek, takich jak Fair Trade i Energy Star.
• Poznaj przejrzystość : Zielone firmy regularnie dostarczają szczegółowych informacji na temat swoich procesów i wpływu. Jeśli firma nie poda tych danych, może to być sygnał greenwashingu.
• Uważaj na swoje słowa : Twierdzenia takie jak „naturalny”, „ekologiczny” czy „zrównoważony” to często tylko hasła marketingowe bez prawdziwych podstaw.

Greenwashing podważa wysiłki na rzecz ochrony środowiska, ponieważ odwraca uwagę od rzeczywistych rozwiązań i zrównoważonych opcji. Dlatego ważne jest, abyśmy jako konsumenci krytycznie podeszli do twierdzeń „ekologicznych” i wspierali tylko te marki i produkty, które przynoszą rzeczywiste korzyści dla środowiska. Wiosna

Termin „greenwashing” zyskał na znaczeniu w ostatnich latach, gdyż coraz więcej firm stara się prezentować swoje produkty i usługi jako przyjazne środowisku. Jednak w wielu przypadkach za tą zieloną fasadą kryje się rzeczywistość, która jest znacznie mniej pochlebna. Greenwashing to zwodnicza praktyka mająca na celu wywołanie wśród konsumentów wrażenia, że produkt lub usługa jest bardziej ekologiczna niż jest w rzeczywistości.

Zasoby dostarczają cennego wglądu w tę kwestię i wskazują na różne aspekty regulacji dotyczących greenwashingu w UE.

Dlaczego greenwashing stanowi problem?

Greenwashing podważa zaufanie konsumentów do twierdzeń dotyczących ekologiczności i utrudnia im podejmowanie świadomych decyzji. Ostatecznie utrudnia to rzeczywisty postęp w zakresie zrównoważonego rozwoju.

• Wprowadzające w błąd twierdzenia: Firmy mogą posługiwać się wprowadzającymi w błąd twierdzeniami, bezpodstawnymi dowodami, niejasnymi sformułowaniami lub podkreślać jeden aspekt środowiskowy, ignorując inne, negatywne skutki.
• Brak standardów: Brak jasnych standardów i definicji twierdzeń dotyczących ekologiczności pozwala firmom manipulować informacjami i unikać odpowiedzialności.
• Zielony marketing: Firmy mogą inwestować więcej w marketing swoich działań proekologicznych niż w faktyczne zmiany w swoich produktach i procesach.

Jak UE walczy z greenwashingiem?

UE przyjmuje środki legislacyjne w celu uregulowania kwestii „greenwashingu” i wzmocnienia przejrzystości w dziedzinie zrównoważonego rozwoju. Źródła wspominają o kilku inicjatywach:

• Taksonomia UE: Klasyfikacja ta określa, które rodzaje działalności gospodarczej są uważane za zrównoważone środowiskowo, zapewniając inwestorom jasne ramy oceny inwestycji.
• Rozporządzenie w sprawie ujawniania informacji na temat zrównoważonego rozwoju w sektorze usług finansowych (SFDR): Wymaga od instytucji finansowych ujawnienia, w jaki sposób uwzględniają ryzyko i możliwości dla zrównoważonego rozwoju w swoich inwestycjach i doradztwie.
• Dyrektywa w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych (UCPD): Zakazuje oszukańczych i wprowadzających w błąd praktyk, w tym greenwashingu, oraz chroni konsumentów przed nieuczciwymi praktykami biznesowymi.
• Dyrektywa w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (IDD): Określa zasady przejrzystości i kompetencji zawodowych pośredników ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, co pośrednio przyczynia się do walki z greenwashingiem w tym obszarze.
• Szczegółowe wymogi dotyczące ujawniania informacji: Prawodawstwo UE określa również szczegółowe wymogi dotyczące publikowania informacji o aspektach środowiskowych w różnych sektorach, takich jak energetyka, transport, budownictwo i rolnictwo.

Jaki jest wpływ tych środków?

Te inicjatywy ustawodawcze UE mogą potencjalnie ograniczyć zakres „ekościemowania” i wzmocnić wiarygodność twierdzeń dotyczących ekologiczności. Określają jaśniejsze zasady, definicje i wymogi dotyczące ujawniania informacji, co utrudnia przedsiębiorstwom manipulowanie informacjami i unikanie odpowiedzialności.

• Większa przejrzystość: Nowe przepisy motywują przedsiębiorstwa do bardziej przejrzystego publikowania informacji na temat swoich działań i wpływu na środowisko.
• Jaśniejsze definicje: Taksonomia UE i inne inicjatywy zapewniają jaśniejsze definicje terminów takich jak „zrównoważony” i „ekologiczny”, ograniczając pole interpretacji i manipulacji.
• Wzmocnienie egzekwowania prawa: UE wzmacnia mechanizmy monitorowania i egzekwowania przestrzegania przepisów, zwiększając w ten sposób odpowiedzialność przedsiębiorstw.

Przyszłość walki z greenwashingiem

Choć UE podejmuje kroki mające na celu uregulowanie kwestii greenwashingu, walka z tym problemem jest procesem długotrwałym.

• Ewolucja greenwashingu: Firmy nieustannie poszukują nowych i bardziej wyrafinowanych sposobów prezentowania swoich produktów i usług w sposób ekologiczny.
• Potrzeba harmonizacji: Istnieje potrzeba zharmonizowania standardów i definicji na poziomie globalnym, aby zapobiec „turystyce „ekościemnej” (ang. greenwashing).
• Zaangażowanie konsumentów: Konsumenci odgrywają kluczową rolę w walce z greenwashingiem. Poinformowani i krytyczni konsumenci mogą wywierać presję na firmy, aby działały odpowiedzialnie i przejrzyście.

Podsumowując, greenwashing to poważny problem, który podważa zaufanie konsumentów i utrudnia rzeczywisty postęp w zakresie zrównoważonego rozwoju. UE przyjmuje środki legislacyjne w celu uregulowania kwestii greenwashingu i wzmocnienia przejrzystości, jednak walka z tym problemem wymaga długoterminowych wysiłków ze strony organów regulacyjnych, firm i konsumentów. Wiosna

Niewiarygodne twierdzenia dotyczące ochrony środowiska lub oznakowania ekologiczne mogą wprowadzać konsumentów w błąd i dawać im fałszywe wyobrażenia na temat wpływu firmy lub marki na środowisko lub korzyści, jakie niesie ze sobą. Praktyka ta znana jest jako „greenwashing”. Fałszywe produkty lub wprowadzająca w błąd reklama mogą naruszać Ustawę o uczciwym handlu lub Ustawę o ochronie konsumentów. Jednakże ze względu na brak przejrzystości i asymetrii informacji organom regulacyjnym i podmiotom praw autorskich udowodnienie korporacyjnego „ekościemowania” może być trudne.

W marcu 2023 r. Komisja Europejska zatwierdziła wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie twierdzeń ekologicznych, która ma na celu rozwiązanie problemu wprowadzających w błąd twierdzeń ekologicznych poprzez ustanowienie rygorystycznych standardów dotyczących twierdzeń ekologicznych i wprowadzenie kar za praktyki „greenwashingu”. Oczekuje się, że ustawa ta zostanie zatwierdzona przez Parlament Europejski do 2024 r.

Celem tej dyrektywy jest stworzenie globalnego standardu w zakresie twierdzeń dotyczących ochrony środowiska, szczególnie ze szczególnym uwzględnieniem firm prowadzących działalność na rynku UE. Oprócz firm z UE, firmy zagraniczne (spoza UE) skierowane do konsumentów w UE muszą zatem również przestrzegać tej dyrektywy. Są jednak wyjątki: małe przedsiębiorstwa zatrudniające mniej niż 10 pracowników i osiągające roczny dochód mniejszy niż 2 miliony euro są zwolnione z obowiązku przestrzegania przepisów.

Dyrektywa ta ustanawia rygorystyczne standardy certyfikacji w zakresie oświadczeń ekologicznych. Jeśli firmy chcą formułować oświadczenia ekologiczne dla siebie lub swoich produktów, muszą przygotować rygorystyczne i uznane naukowo dowody, które będą weryfikowane przez niezależne i oficjalnie uznane jednostki certyfikujące, które następnie powinny wydać certyfikat zgodności. (Chun-Kai Huang, więcej na stronie lexology.com)

W ostatnich latach stale rosnąca świadomość konsumentów w zakresie ochrony klimatu i środowiska doprowadziła do wzrostu znaczenia i rozpowszechnienia w reklamie stwierdzeń dotyczących zrównoważonego rozwoju, tzw. twierdzeń ekologicznych. Czasami używane są slogany, takie jak „100 % neutralny pod względem emisji CO2”, niejasne wyrażenia, takie jak „przyjazny dla klimatu” lub różne znaki jakości. Utrudnia to często konsumentom weryfikację prawdziwości takich twierdzeń reklamowych. Przesadne, niedokładne lub eufemistyczne twierdzenia dotyczące zrównoważonego rozwoju („greenwashing”) są nie tylko uważane za społecznie źle widziane, ale czasami przekraczają granice tego, co jest prawnie dopuszczalne. W Austrii ograniczeniem tym była dotychczas ustawa o sprawiedliwym handlu z ogólnym zakazem oszukańczych praktyk biznesowych zgodnie z § 2 federalnej ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (UWG). Obecnie w Austrii nie obowiązują żadne szczegółowe zasady dotyczące twierdzeń dotyczących ekologiczności. (Mag. David Konrath, Mag. Christian Zimmer, więcej na lexology.com)

4 czerwca 2024 r. EIOPA wydała swój raport końcowy, który zawierał zalecenie dla Komisji Europejskiej w sprawie zagrożeń związanych z „ekościemą” i nadzorem nad zrównoważonymi politykami finansowymi. Sprawozdanie zostało wydane w odpowiedzi na wezwanie Komisji do zasięgnięcia opinii w maju 2022 r. i składało się ono w skrócie z trzech części:

1. informacje wejściowe od europejskich organów nadzoru ( ESA ) w sprawie przypadków, przypadków i skarg dotyczących praktyk „greenwashingu” w połączeniu z oceną ESA dotyczącą zakresu i częstotliwości „greenwashingu”;
2. nadzór nad greenwashingiem przez właściwe władze krajowe ( NCA ); A
3. propozycje mające na celu zapewnienie ESA ulepszenia obecnych ram regulacyjnych.

Sprawozdanie stanowi ostateczny wkład EIOPA w zaproszenie do zasięgnięcia porady i odnosi się do pierwszej i drugiej części wniosków Komisji. EIOPA odniosła się do pierwszej części swojego sprawozdania z postępów w zakresie ekologicznego prania z dnia 31 maja 2023 r. (Eoin Caulfield, Ian Murray, Catherine Carrigy, więcej na: lexology.com)

Greenwashing powraca na porządek obrad po przyjęciu przez Radę Unii Europejskiej w dniu 17 czerwca swojego stanowiska („podejście ogólne”) w sprawie dyrektywy w sprawie roszczeń ekologicznych, której celem jest rozwiązanie problemu greenwashingu i pomoc konsumentom w podejmowaniu naprawdę bardziej ekologicznych decyzji przy zakupie produktu, zgodnie z różnymi dyskusji i wymiany poglądów czy korzystania z serwisu.

To ostatnia próba wpłynięcia w pewnym stopniu na przebieg kolejnej fazy legislacyjnej, którą pokieruje nowo wybrany parlament.

Wytyczne są zatwierdzane przez Radę i Parlament Europejski na wniosek Komisji i w tym przypadku Rada zdecydowała się wydać „ogólne wytyczne”, aby nowo wybrany Parlament mógł zapoznać się z jego stanowiskiem w sprawie wniosku legislacyjnego złożonego przez Komisja. . Powinno to przyspieszyć proces legislacyjny i ułatwić osiągnięcie porozumienia. (Guolo Elisabetta, więcej na: lexology.com)

Twierdzenia dotyczące ekologii są wszechobecne i niemal stały się standardem we wszystkich branżach. Jednak wielu krytycznie podchodzi do reklamy ekologicznej, często łącząc ją z terminem „greenwashing”. Stowarzyszenia na rzecz ochrony konsumentów (więcej…)

Rozporządzenie (UE) 2019/2088” w sprawie ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w sektorze usług finansowych ” nakłada wymogi dotyczące ujawniania skutków środowiskowych i społecznych transakcji na rynkach finansowych przy tworzeniu produktów finansowych dla ich uczestników oraz na doradców finansowych przy świadczeniu inwestycji lub ubezpieczeń. doradztwo dla inwestorów końcowych. Takie ujawnienia odnoszą się do uwzględnienia ryzyka dla zrównoważonego rozwoju, uwzględnienia niekorzystnego wpływu na zrównoważony rozwój i celów zrównoważonych inwestycji lub promowania względów środowiskowych lub społecznych w procesach podejmowania decyzji inwestycyjnych i doradczych. Rozporządzenie 2019/2088 ma na celu zapobieganie greenwashingowi i zwiększanie przejrzystości poprzez a) zmniejszenie asymetrii informacji w relacjach między głównymi podmiotami w zakresie integracji ryzyk dla zrównoważonego rozwoju oraz b) uwzględnienie niekorzystnego wpływu na zrównoważony rozwój oraz promowanie cech środowiskowych lub społecznych, które wymagają od uczestników rynku finansowego i aby podmioty finansowe brały pod uwagę doradców przed zawarciem umowy i bieżące ujawnianie informacji inwestorom końcowym. (Dimitris Chatzimichael, więcej na: lexology.com)

W dzisiejszym środowisku biznesowym najważniejsze stały się zrównoważony rozwój i świadomość ekologiczna. Jednak dla przedsiębiorstw niezwykle ważne jest unikanie wprowadzających w błąd lub przesadnych twierdzeń na temat swoich inicjatyw ekologicznych, co jest praktyką znaną jako greenwashing.

W jaki sposób firmy mogą poruszać się po złożonym świecie twierdzeń o zrównoważonym rozwoju i zachować swoją wiarygodność?

Aby rzucić światło na ten ważny temat, zespół ds. własności intelektualnej firmy zorganizował niedawno mistrzowskie seminarium internetowe z zakresu Lexology, obejmujące wiele jurysdykcji, na temat zapobiegania „ekościemowi” i poruszania się po roszczeniach dotyczących zrównoważonego rozwoju. Celem tego artykułu jest podkreślenie niektórych kluczowych punktów omawianych podczas seminarium internetowego i dostarczenie cennych informacji firmom pragnącym zachować wiarygodność i przejrzystość w swoich wysiłkach na rzecz zrównoważonego rozwoju. ( Dan Smith, Miray Kavruk, Alexis Augustín, więcej na: lexology.com)

Rada Europejska ogłosiła dzisiaj, że osiągnęła porozumienie w sprawie szeregu wniosków mających na celu ochronę konsumentów przed „ekościemą” poprzez wprowadzenie wymogów, które zmuszają przedsiębiorstwa (więcej…)

Dyrektywa w sprawie zielonych roszczeń jest propozycją Komisji Europejskiej. Jej celem jest ograniczenie skutków greenwashingu i zwiększenie kontroli producentów. Oficjalna dyrektywa w sprawie zielonych roszczeń (GCD). (więcej…)

Wprowadzające w błąd twierdzenia, które wyolbrzymiają stopień przyjazności dla środowiska produktu, znane jako „greenwashing”, utrudniają konsumentom identyfikację autentycznie ekologicznych produktów.

Tak wynika z nowych badań Instytutu Badań Ekonomiczno-Społecznych (ESRI) i Agencji Ochrony Środowiska (EPA), które również wykazały, że konsumenci poinformowani o greenwashingu są w stanie lepiej go zidentyfikować.

Eksperyment organów badawczych nawiązuje do wcześniejszych wezwań UE do lepszej edukacji na temat trwałości produktów dla środowiska i sugeruje, że firmy stosujące ekologiczność swoich produktów psują konkurencję w zakresie marek rzeczywiście przyjaznych środowisku. (Więcej na thejournal.ie)

Komisja Europejska i unijne organy ochrony konsumentów wysłały pisma do 20 linii lotniczych, „wskazując kilka rodzajów potencjalnie wprowadzających w błąd twierdzeń dotyczących ochrony środowiska”, skupiając się na „twierdzeniach linii lotniczych, że emisje CO2 powstałe podczas lotów można zrównoważyć projektami klimatycznymi lub wykorzystaniem zrównoważonych paliw”. Władze podkreśliły w szczególności, że „linie lotnicze nie wyjaśniły jeszcze, czy takie twierdzenia można poprzeć wiarygodnymi dowodami naukowymi”. (Jacob H. Hupart, więcej na lexology.com)

Greenwashing może zaszkodzić reputacji firmy w przypadku wykrycia oszukańczych działań. Pod pojęciem „ zielone pranie ” jest powszechnie rozumiane, gdy firma angażuje się w praktyki mające na celu wprowadzenie w błąd lub wykorzystanie chęci posiadania produktów lub usług przyjaznych dla środowiska. Odbywa się to poprzez stworzenie fałszywego wrażenia, że jej działania, cele lub produkty są bardziej przyjazne dla środowiska, niż są w rzeczywistości. Badamy, w jaki sposób audytorzy i rady finansowe mogą mierzyć najlepsze praktyki w obszarze coraz większego nacisku regulacyjnego.

Greenwashing może wprowadzać w błąd inwestorów i konsumentów, którzy mogą zrezygnować z oszczędności na podobnych produktach i usługach, płacąc premię za produkt, który uważają za „bardziej ekologiczny”. Ostatecznie praktyka ta stwarza poważne ryzyko biznesowe. Jest to szczególnie niepokojące, ponieważ niedawny globalny przegląd losowo wybranych stron internetowych organów ds. konkurencji i rynków wykazał, że 40 twierdzeń dotyczących ekologiczności % złożonych w Internecie może wprowadzać w błąd. (Aoiffe Moran, Joanne O'Rourke, więcej na: lexology.com)

Jak podaje „Financial Times”, unijne organy regulacyjne wszczęły dochodzenia w sprawie 20 linii lotniczych w związku ze stosowaniem przez nie potencjalnie „wprowadzających w błąd praktyk „ekościemnych” praktyk. Komisja Europejska napisała do linii lotniczych i krajowych organów ochrony konsumentów, „wskazując kilka rodzajów potencjalnie wprowadzających w błąd twierdzeń dotyczących ochrony środowiska” – kontynuuje. Chociaż nie podano nazw linii lotniczych, których to dotyczy, krajowymi organami regulacyjnymi są belgijskie, holenderskie, norweskie i hiszpańskie – dodaje FT. Kluczową obawą organów regulacyjnych jest argumentacja linii lotniczych, że emisję dwutlenku węgla wynikającą z lotów można zrekompensować inwestując w projekty środowiskowe lub stosując bardziej zrównoważone paliwa lotnicze, które podczas spalania nadal emitują węgiel, ale powodują mniej zanieczyszczeń niż obecnie stosowana nafta. , on tłumaczy. (Więcej informacji można znaleźć w wyjaśnieniu dotyczącym kompensacji emisji dwutlenku węgla opublikowanym przez Carbon Brief.) Ponadto blok wezwał przedsiębiorstwa do dostosowania swoich praktyk do unijnego prawa konsumenckiego w ciągu 30 dni, podaje Al Jazeera. W artykule zacytowano wypowiedź Very Jourovej, europejskiej komisarz ds. wartości i przejrzystości, która stwierdziła, że „jeśli chcemy odpowiedzialnych konsumentów, musimy dostarczać im dokładnych informacji”, dodając, że konsumenci „zasługują na dokładne i naukowe odpowiedzi, a nie na niejasne lub fałszywe twierdzenia”. (Philip Georgiadis i Kenza Bryan, Financial Times, ft. com)