Model klimatyczny sugeruje, że woda roztopowa Grenlandii spowolni cyrkulację w Atlantyku

Kluczowe dopływy słodkiej wody, które powodują spowolnienie cyrkulacji południkowej Atlantyku (AMOC) i związane z nimi reakcje klimatyczne, pozostają niejednoznaczne. Korzystając z najnowocześniejszego globalnego modelu klimatycznego, przeprowadzamy eksperymenty ze słodką wodą, aby ponownie zbadać wrażliwość AMOC i jego wpływ na klimat. Basen Irmingera wydaje się być najskuteczniejszym obszarem dla dodatkowego dopływu słodkiej wody, powodując największe osłabienie AMOC. Podczas gdy globalna reakcja na temperaturę i opady jest stosunkowo jednorodna, reakcje subkontynentalne – zwłaszcza na północnych średnich szerokościach geograficznych – są niejednorodne. Na dużych szerokościach geograficznych zmiany temperatury determinują reakcję lodu morskiego na przepływy słodkiej wody i powiązane sprzężenia zwrotne z albedo lodu. W regionach tropikalnych i pozatropikalnych dynamikę temperatury kształtuje cyrkulacja atmosferyczna i oceaniczny transfer ciepła. Opady wykazują zmienność sezonową i regionalną ze względu na zmieniony turbulentny strumień ciepła na powierzchni oraz ruch na południe międzytropikalnej strefy konwergencji (ITCZ). Rozległa niejednorodność ekstremalnych warunków klimatycznych podkreśla potrzebę monitorowania obszarów uwalniania słodkiej wody związanych ze spowolnieniem AMOC. Odkrycia te mają poważne implikacje dla zrozumienia paleoklimatu i przyszłych skutków AMOC. (Qiyun Ma,  Xiaoxu Shi, Monica Ionita, więcej na science.org)