Dlaczego Arktyka dosłownie eksploduje

Bezlitosne zmiany klimatyczne XXI wieku przyspieszą arktyczne i subarktyczne topnienie wiecznej zmarzliny, co może nasilić mikrobiologiczną degradację gleby bogatej w węgiel, emisję metanu i globalne ocieplenie. Mniej poznany jest wpływ topnienia wiecznej zmarzliny na przyszłe pożary arktyczne i subarktyczne oraz związane z tym uwalnianie gazów cieplarnianych i aerozoli. Tutaj przedstawiamy wszechstronną analizę wpływu przyszłego odwilży wiecznej zmarzliny na procesy na powierzchni lądu w regionie arktyczno-subarktycznym przy użyciu dużego zespołu CESM2 wymuszonego przez scenariusz emisji gazów cieplarnianych SSP3-7.0. Analizując 50 symulacji ocieplenia efektu cieplarnianego, które uwzględniają powiązanie między wieczną zmarzliną, hydrologią i atmosferą, odkryliśmy, że przewidywane szybkie topnienie wiecznej zmarzliny prowadzi do masowego wysychania gleby, ocieplenia powierzchni i zmniejszonej wilgotności względnej w regionie arktyczno-subarktycznym. Te połączone procesy prowadzą do nieliniowych zmian reżimu pod koniec XXI wieku w sprzężonym systemie glebowo-hydrologicznym i szybkiej intensyfikacji pożarów w zachodniej Syberii i Kanadzie. (In-Won Kim, Axel Timmermann, William R. Wieder, więcej na: natura.com)