Artykuł 6 Porozumienia paryskiego

Oczekuje się, że „zbiór przepisów” dotyczących technicznych i operacyjnych aspektów art. 6 Porozumienia paryskiego zostanie sfinalizowany podczas COP 29 w Baku w listopadzie tego roku. Artykuł ten umożliwia krajom angażowanie się w projekty mające na celu redukcję emisji gazów cieplarnianych i sprzedaż kredytów węglowych innym państwom. Zasady te mogą mieć wpływ na różne obszary, w tym na projekty związane z czystą kuchnią.

Porozumienie paryskie, przyjęte przez 196 krajów na konferencji ONZ w sprawie zmian klimatu w 2015 r., stanowi międzynarodowe porozumienie w walce ze zmianami klimatycznymi. Artykuł 6 umowy tworzy rynki uprawnień do emisji, które umożliwiają krajom handel uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych uzyskanymi w wyniku ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Mechanizm ten wspiera współpracę międzynarodową mającą na celu osiągnięcie ustalonych na poziomie krajowym celów w zakresie redukcji emisji, zapewniając w ten sposób również pomoc finansową krajom rozwijającym się.

Mechanika handlu uprawnieniami do emisji

Zgodnie z art. 6 kraje mogą realizować projekty mające na celu redukcję emisji, takie jak zalesianie lub przejście na odnawialne źródła energii, a także sprzedawać kredyty węglowe innym państwom. Mechanizm ten nie tylko finansuje inicjatywy klimatyczne kraju przyjmującego, ale także umożliwia krajowi przyjmującemu osiągnięcie jego celów klimatycznych.

Ogólnie rzecz biorąc, firma wdrażająca w jednym kraju projekt redukcji emisji objęty sankcjami rządowymi może sprzedać kredyty związane z tymi redukcjami innemu krajowi. Oznacza to, że inwestowanie w zalesianie lub przejście na odnawialne źródła energii może wygenerować nadwyżkę kredytów węglowych, które kraj przyjmujący może sprzedać krajowi przyjmującemu, który potrzebuje ich do osiągnięcia swoich celów klimatycznych.

Ramy i wyzwania

Praktyczne ramy wdrażania art. 6 przyjęto podczas COP 26 w Glasgow w 2021 r., ale szczegółowy „zbiór przepisów” nadal nie jest sfinalizowany. Techniczne i operacyjne aspekty tych zasad powinny zostać uzgodnione podczas COP 29 w Baku w listopadzie tego roku.

Aby art. 6 był skuteczny, należy stawić czoła trzem kluczowym wyzwaniom: (1) zapobiegać podwójnemu naliczaniu redukcji emisji, (2) zapewnić sprawdzalność i certyfikację redukcji emisji oraz (3) ustanowić jedną jednostkę certyfikującą ds. norm rynku uprawnień do emisji .

 

Kluczowe terminy użyte w artykule 6

– Wkłady ustalone na poziomie krajowym (NDC): krajowy plan działań w dziedzinie klimatu, który każde państwo przygotowuje i aktualizuje co pięć lat.

– Wyniki łagodzenia: redukcja emisji gazów cieplarnianych mierzona w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla (t CO2-eq).

– Międzynarodowe wyniki łagodzenia zbywalne (ITMO): wyniki łagodzenia zatwierdzone do handlu międzynarodowego.

– Redukcje emisji zgodnie z art. 6 ust. 4: Jednostki węglowe ze szczególnymi warunkami handlu w ramach mechanizmu określonego w artykule

Artykuł 6 określa mechaniczne ramy dla różnych form handlu uprawnieniami do emisji:

– Artykuł 6 ust. 2: Umożliwia dwustronny handel ITMO między krajami.

– Artykuł 6 ust. 4: Ustanawia wielostronny międzynarodowy mechanizm kredytów węglowych.

– Artykuł 6 ust. 8: Popiera nierynkowe podejścia do łagodzenia zmiany klimatu.

Dobrowolne rynki uprawnień do emisji

Rynki dobrowolne nie wymagają bezpośredniego nadzoru rządowego. Regulują je prywatne i niezależne standardy, w ramach których firmy kupują kredyty węglowe z tytułu produkcji czystych projektów w celu poprawy swojej reputacji lub uzyskania korzyści finansowych.

Wpływ art. 6 na projekty związane z czystą kuchnią

Projekty czystego gotowania, które zmniejszają emisję z tradycyjnych metod gotowania w krajach rozwijających się, mogą również generować kredyty węglowe. Kredyty te są obecnie przedmiotem obrotu na rynkach dobrowolnych.

Jeżeli przepisy krajowe wdrażające art. 6 wymagają włączenia tych kredytów do krajowych celów NDC, projekty te będą musiały zostać zatwierdzone jako ITMO. Kredyty węglowe z projektów opracowanych prywatnie można uznać za wkład w łagodzenie zmiany klimatu i dlatego nie będzie konieczne dostosowywanie celów krajowych.

Złoty standard wprowadził już nowe wymagania dotyczące śledzenia kredytów zatwierdzonych dla ITMO, co może mieć wpływ na handel projektami dotyczącymi czystej kuchni w miarę opracowywania przez kraje przepisów dotyczących art. 6. (Co2AI)