Czym jest dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków?

Dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (EPBD) to ramy prawne Unii Europejskiej, których celem jest poprawa efektywności energetycznej budynków w państwach członkowskich. Został on przyjęty w ramach szerszego celu UE, jakim jest redukcja emisji gazów cieplarnianych, zwiększenie efektywności energetycznej i wspieranie odnawialnych źródeł energii.

Główne cele dyrektywy:

1. Poprawa efektywności energetycznej budynków: Dyrektywa wymaga, aby w określonym terminie wszystkie nowe budynki były „budynkami o niemal zerowym zużyciu energii” (NZEB). Istniejące budynki mają zostać odnowione w celu spełnienia wyższych standardów efektywności energetycznej.

2. Certyfikacja energetyczna: Wprowadzenie systemów certyfikacji energetycznej budynków, które zapewnią przejrzystość i świadomość efektywności energetycznej budynków dla właścicieli, najemców i innych zainteresowanych stron.

3. Systemy techniczne i przeglądy: Wprowadzenie regularnych przeglądów systemów technicznych ogrzewania, klimatyzacji i układu pompy ciepła w celu optymalizacji ich działania.

4. Krajowe plany i strategie: Państwa członkowskie mają obowiązek tworzenia krajowych planów i długoterminowych strategii wspierających renowację budynków i zwiększanie ich efektywności energetycznej.

5. Programy informacyjno-edukacyjne: Podnoszenie świadomości i przekazywanie informacji, programy edukacyjne i szkolenia w zakresie efektywności energetycznej dla wszystkich zainteresowanych stron.

Dyrektywa została po raz pierwszy zatwierdzona w 2002 r. (2002/91/WE), następnie zmieniona w 2010 r. (2010/31/UE) i 2018 r. (2018/844/UE) i stanowi część szerszego pakietu klimatyczno-energetycznego „Czysta energia dla Wszyscy Europejczycy”. Celem całej inicjatywy jest wsparcie przejścia na budynki bardziej zrównoważone ekologicznie i energooszczędne, które są kluczowym elementem osiągnięcia celów klimatycznych UE.

Budynki o zerowej emisji

Jest to koncepcja, która staje się nowym standardem dla nowych budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Taki budynek jest bardzo energooszczędny, wymaga zerowej lub bardzo małej ilości energii, nie emituje dwutlenku węgla z paliw kopalnych i generuje minimalną lub żadną emisję gazów cieplarnianych.

Normy minimalnych wymagań energetycznych

Budynki niemieszkalne:

Minimalne standardy efektywności energetycznej (MEPS) będą stopniowo wprowadzane dla budynków niemieszkalnych, tak aby budynki te nie przekraczały ustalonego progu maksymalnej efektywności energetycznej. Do 2030 r. konieczne będzie wyremontowanie 16 budynków % o najgorszej charakterystyce energetycznej, a do 2033 r. aż 26 budynków %. Państwa członkowskie będą musiały ustalić konkretne harmonogramy renowacji pozostałych budynków niemieszkalnych do roku 2040 i 2050.

Budynki mieszkalne:

Każde państwo członkowskie musi stworzyć własną krajową trajektorię renowacji budynków mieszkalnych. Celem jest zmniejszenie średniego zużycia energii pierwotnej we wszystkich budynkach mieszkalnych o co najmniej 16 % do 2030 r. i o 20-22 % do 2035 r. w porównaniu do 2020 r. Co najmniej 55 % tej redukcji musi zostać osiągnięte poprzez renowację 43 % budynków mieszkalnych z najgorszą wydajnością energetyczną.

Państwa członkowskie będą musiały promować renowacje poprzez pomoc techniczną i wsparcie finansowe oraz wprowadzić gwarancje dla najemców, takie jak dopłata do czynszu lub pułapy podwyżek czynszu. Niektóre kategorie budynków, takie jak budynki historyczne lub domy wakacyjne, mogą być zwolnione z wymogów MEPS.

Certyfikaty energetyczne (certyfikaty BER)

Certyfikaty energetyczne zostaną zharmonizowane na poziomie paneuropejskim, aby zapewnić ich porównywalność. We wszystkich krajach członkowskich stosowana będzie skala „AG”, gdzie „A” oznacza budynek o zerowej emisji, a „G” – budynek o najgorszej charakterystyce energetycznej. Skala „A+” będzie zarezerwowana dla budynków, które mają zapotrzebowanie na energię o co najmniej 20 % poniżej maksymalnego progu dla budynków zeroemisyjnych i wytwarzają rocznie więcej energii ze źródeł odnawialnych niż zużywają.

Likwidacja kotłów na paliwa kopalne

Aby zapewnić całkowitą dekarbonizację budynków w UE do 2050 r., od 2040 r. rozpocznie się stopniowe wycofywanie się z stosowania kotłów na paliwa kopalne.

Technologia słoneczna

Państwa członkowskie muszą dopilnować, aby wszystkie nowe budynki były projektowane z możliwością zainstalowania na dachach instalacji fotowoltaicznych lub termicznych. Umożliwi to późniejszą instalację technologii fotowoltaicznych w opłacalny sposób. W tej dekadzie obowiązują różne terminy realizacji instalacji fotowoltaicznych zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i niemieszkalnych, o ile jest to technicznie i ekonomicznie wykonalne. (Co2AI)