Dobrowolny rynek uprawnień do emisji to mechanizm prywatnego finansowania projektów klimatycznych, który w ostatnich latach staje się coraz bardziej powszechny. W tej dyskusji wyjaśniono, jak działa dobrowolny rynek uprawnień do emisji, oraz omówiono główne punkty krytyki skierowane pod adresem mechanizmu. W szczególności są to:
Jakość projektów klimatycznych: Wiele projektów klimatycznych nie spełnia kryteriów jakości niezbędnych do skutecznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.
Korporacyjne strategie klimatyczne: W wielu przypadkach korporacyjne cele klimatyczne są nieprzejrzyste i niezgodne z docelowym poziomem 1,5 stopnia Celsjusza określonym w porozumieniu paryskim. W szczególności nadmierne wykorzystanie kredytów węglowych może prowadzić do zaniedbania przez przedsiębiorstwa wdrożenia środków mających na celu redukcję własnych gazów cieplarnianych.
Regulacja: Dobrowolny rynek emisji dwutlenku węgla jest obecnie praktycznie nieuregulowany. Brak wiążących kryteriów jakości pogłębia istniejące problemy.
Przyszłość dobrowolnego rynku emisji dwutlenku węgla jest niepewna. Czynniki strukturalne, a także podażowe i popytowe określą, w jaki sposób ten mechanizm i jego wkład w działania klimatyczne będą ewoluować w przyszłości.
(Niemiecka Narodowa Akademia Nauk Leopoldina, więcej o Leopoldinie leopoldina.org)