KREDYTY WĘGLOWE

Jedną z najbardziej kontrowersyjnych kwestii, przed którymi stanęła 28. Konferencja Stron (COP28) w sprawie zmian klimatycznych w grudniu ubiegłego roku, była propozycja utworzenia rynku handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla w ramach sankcji ONZ. Taki mechanizm umożliwiłby krajom i gałęziom przemysłu, które czynią powolne postępy w ograniczaniu własnej emisji gazów cieplarnianych, płacenie innym za środki redukcji emisji, takie jak poprawa efektywności energetycznej lub ochrona lasów.

Takie systemy handlu rozrosły się już do wielomiliardowego rynku pomimo braku jasnych międzynarodowych przepisów definiujących i monitorujących deklarowane redukcje emisji. Podczas tygodni gorączkowych negocjacji niektóre stany, w tym USA, opowiadały się za nieco luźniejszym podejściem do przepisów, aby szybko wprowadzić system. Inne, w tym Unia Europejska, opowiadają się za znacznie bardziej rygorystycznymi przepisami, biorąc pod uwagę historię kontrowersyjnych lub nawet przynoszących efekt przeciwny do zamierzonego projektów tego rodzaju w przeszłości. Ostatecznie nie osiągnięto porozumienia w tej sprawie, co zostanie omówione na kolejnym posiedzeniu. (David L. Chandler, więcej na: news.mit.edu)